Probiotykoterapia w biegunce infekcyjnej – wybór czy konieczność?

Ostra biegunka infekcyjna wciąż pozostaje poważną jednostką chorobową. Najczęstszymi przyczynami biegunki są rotawirusy i norowirusy, rzadziej bakterie. Szczegółowa diagnostyka mikrobiologiczna u większości pacjentów bez niedoboru odporności nie jest konieczna, gdyż jej poznanie nie zmienia podstawowych zasad leczenia obejmującego nawodnienie, które stanowi podstawę leczenia i powinno być prowadzone drogą doustną, żywienie oraz ewentualne leczenie farmakologiczne. Najlepszym sposobem leczenia wydaje się połączenie probiotykoterapii z podażą doustnych płynów nawadniających. Przeprowadzone metaanalizy (szczególnie te oparte na analizie pacjentów pediatrycznych) wskazują, że podaż probiotyku równolegle ze standardowym postępowaniem (nawadnianiem doustnym) dzieciom chorym na ostrą biegunkę o umiarkowanym nasileniu skróciła czas trwania choroby średnio o 1 dobę w porównaniu z samym nawadnianiem doustnym. Dodatkowo odnotowano również, że podaż S. boulardii zmniejsza liczbę stolców biegunkowych oraz ryzyko wystąpienia biegunki trwającej dłużej niż 7 dni, a w przypadku wystąpienia ostrej biegunki rotawirusowej u najmłodszych dzieci (do 5 roku życia) skraca także czas hospitalizacji. Dlatego też towarzystwa naukowe zalecają stosowanie probiotyków jako uzupełnienie terapii w przebiegu biegunki infekcyjnej. Jednocześnie podkreśla się, że dowiedzioną skuteczność mają tylko dwa szczepy S. boulardii oraz L. rhamnosus GG.