Endoskopia kapsułkowa w codziennej praktyce klinicznej

Endoskopia kapsułkowa znacząco rozwinęła się od czasu jej wprowadzenia do diagnostyki przewodu pokarmowego w 2000 roku. Jest to nieinwazyjna, bezpieczna i dobrze tolerowana metoda wykorzystywana do oceny błony śluzowej żołądka, jelita cienkiego i grubego. Stanowi użyteczne narzędzie w diagnostyce wielu chorób przewodu pokarmowego, m.in. ustalenia miejsca krwawienia o niejasnej etiologii, celiakii, choroby Leśniowskiego-Crohna i polekowych uszkodzeń błony śluzowej jelita cienkiego, zwłaszcza gdy standardowe badania endoskopowe nie odpowiadają na pytanie, co jest przyczyną zgłaszanych przez chorego dolegliwości. Badanie wiąże się ze stosunkowo małym odsetkiem powikłań, z których najistotniejszym jest utknięcie kapsułki w przewodzie pokarmowym; może być wykonywane w warunkach ambulatoryjnych. Po połknięciu pasaż kapsułki przez przewód pokarmowy jest cały czas monitorowany, a wykonywane w tym czasie liczne zdjęcia są następnie odczytywane za pomocą przeznaczonych do tego programów komputerowych, coraz częściej z wykorzystaniem sztucznej inteligencji, a następnie analizowane i weryfikowane przez lekarza. Aby badanie było wartościowe i miarodajne, niezbędne jest właściwe przygotowanie. Celem tego artykułu jest przedstawienie najważniejszych informacji dotyczących kapsułki endoskopowej, które będą przydatne w codziennej praktyce klinicznej każdego gastroenterologa.